هر آنچه در مورد دسترسی های اندروید باید بدانید

امروزه تلفن های هوشمند خدمات و امکانات بسیاری را در اختیار کاربران خود قرار می دهند که این می تواند بسیار کار آمد و مفید واقع شود و در زندگی روزمره تاثیرات به سزایی داشته باشد. کسب و کار ما را رونق بدهد در وقت ما صرفه جویی کند فعالیت های ما را راحت تر کند و هزاران مورد دیگری که می تواند به بهبود وضعیت زندگی بشر کمک کند. ولی علاوه بر این مزایا در صورت نداشتن آگاهی کافی می تواند برای ما خطر آفرین ودردسر ساز باشد!

از این دردسر ها می توان به دست یافتن افراد سود جو به اطلاعات دستگاه هوشمند شخصی اشاره کرد.

اندروید برای بالا بردن امنیت دستگاه های هوشمند خود فعالیت های زیادی را انجام داده است که لازمه ی آن آگاه بودن کاربران از یک سری اطلاعات ساده است که شما را در برابر خطرات احتمالی ایمن می سازد.

در هر اپلیکیشن اندروید فعالیت های زیادی می تواند صورت گیرد که از قبل شناسایی شده اند که آیا می توانند خطر آفرین باشند یا خیر فعالیت های معمولی اهمیت خاصی ندارند و فقط نرم افزارها را پیش می برند ولی برای استفاده از فعالیت های مهم با دسترسی های حساس که ممکن است دردسر ساز باشد و یا اطلاعات کاربران را به خطر بیندازد، مانند دسترسی به مقعیت مکانی، دسترسی به حافظه دستگاه و... .

اندروید نرم افزارها را مجاب میکند که کاربران را از استفاده از این permission ها مطلع سازد تا کاربران بتوانند خود تصمیم بگیرند که از این نرم افزار استفاده کنند یا خیر؟ آیا این دسترسی در این نرم افزار منطقی است یا خیر ؟؟

برای مثال دسترسی به GPS در یک برنامه مسیریاب کاملا منطقی می باشد ولی آیا دسترسی به لیست مخاطبین در یک برنامه ادیت عکس منطقی است؟

استفاده از این permission ها در طول برنامه باید کاملا آشکار باشد نه این که برنامه دسترسی را گرفته باشد ولی داخل آن استفاده ای از آن نکرده باشد زیرا ممکن است در بکگراند و بدون مطلع بودن کاربر از آن بر خلاف میل کاربر استفاده کند.

شاید هنگامی که تصمیم به طراحی سایت و اپلیکیشن برای کسب و کار خود می گیرید، تصویر کنید که نیازی نیست اطلاعاتی در مورد کارکردهای نرم افزار داشته باشد. اما در هنگام طراحی اپلیکیشن موبایل این موارد مهم است و صاحب کسب و کار یا صاحب اپلیکیشن باید اطلاعات حداقلی در این موارد را داشته باشد. زیرا در صورتی که اپلیکیشن موبایل شما دسترسی های غیر متعارفی را از کاربر درخواست کند، ممکن است کاربران اپلیکیشن به آن اپلیکیشن اعتماد نکنند و آن نرم افزار را نصب نکنند.

چگونه از پرمیشن های اپلیکیشن اندروید اطلاع پیدا کنیم

در اندروید های پایین تر از ورژن 6 (marshmallow) یا API 23 سیستم عامل اندروید برای آگاه سازی کاربران از دسترسی های نرم افزارها قبل از نصب برنامه لیست این دسترسی ها را به کاربر نمایش می دهد و کاربر با نصب برنامه اجازه استفاده از همه آن دسترسی ها را به نرم افزار می دهد و پس از نصب کاربران قادر به غیر فعال کردن آن دسترسی ها نمی باشند و فقط می توانند نرم افزار را حذف کنند.

این امنیت کافی نبود و از API 23 به بالا گوگل تغییراتی در سیستم عامل اندروید اعمال کرد که طی آن نمایش دسترسی ها قبل از نصب دیگر کافی نبود و علاوه بر آن در داخل برنامه هنگام استفاده از یک دسترسی خاص برای اولین بار پیغامی به کاربر نمایش داده می شود که از کاربر اجازه ی دادن دسترسی را فقط برای همان permission می گیرد و در صورت موافقت کاربر برنامه از آن دسترسی می تواند استفاده کند و در صورت قبول نکردن کاربر آن عملیات هرگز انجام نمی شود که این باعث بالا بردن امنیت می شود.

علاوه بر این به کاربر این امکان را می دهد که بعد از نصب و حتی بعد از دادن اجازه به استفاده از یک دسترسی بتواند آن permission را غیر فعال نماید و خود مشخص کند که دسترسی های نرم افزار کدام فعال باشد و کدام نباشد.

نحوه تغییر permission ها برای یک اپلیکیشن اندروید

برای فعال و غیر فعال کردن یک permission در یک نرم افزار اندروید مراحل زیر را باید طی کنید

• وارد بخش settings یا تنظیمات گوشی شوید
• گزینه app & notifications را انتخاب نمایید
• گزینه Apps را انتخاب نمایید
• نرم افزار مورد نظر خود را انتخاب نمایید
• گزینه Permissions را انتخاب نمایید
• در این صفحه تمام دسترسی های آن برنامه را مشاهده می کنید و می توانید آن ها را فعال و غیر فعال نمایید.

معرفی پرمیشن های پر کاربرد

پرمیشن اینترنت

این permission جهت دسترسی به اینترنت استفاده می شود و نیازی به اجازه کار بر در درون نرم افزار ندارد و خودکار اندروید این دسترسی را به نر افزار می دهد.

این پرمیشن فقط اجازه تبادل اطلاعات از طریق اینترنت را صادر می کند و نکته این است که چه چیزی را قرار است تبادل کند؟؟؟

وجود این پرمیشن به تنهایی خطری نخواهد داشت چون دسترسی به اطلاعات دستگاه داده نشده است.

از آنجایی که اکثر نرم افزار های امروزی بر بستر اینترنت می باشند، این پرمیشن را دارا می باشند برای مثال در یک نرم افزار سفارش غذا درخواست شما باید از طریقی به خدمات دهندگان برسد که این امر از طریق اینترنت انجام اتفاق می افتد.

پرمیشن وضعیت شبکه WIFI و NETWORK

این دو permission جهت دسترسی به مشاهده وضعیت برقراری اینترنت از 2 طریق mobile network و wifi استفاده می شود و نیازی به دریافت اجازه در داخل نرم افزار را ندارد و ایمنی دستگاه هوشمند را هم به خطر نمی اندازد.

پرمیشن استفاده از حافظه

این permission بسیار حساس بوده و به نرم افزار این اجازه را می دهد که به حافظه دستگاه دسترسی پیدا کند (هم برای خواندن و هم برای نوشتن) و در درون برنامه باید از کاربر اجازه گرفته شود.

وجود این پرمیشن به همراه پرمیشن اینترنت در یک نرم افزار به این معنی است که هم به اطلاعات دستگاه دسترسی دارد هم قادر به تبادل اطلاعات در اینترنت است که این می تواند خطر ساز باشد ولی در اکثر نرم افزارها این دو پرمیشن مورد نیاز است برای مثال در یک نرم افزار برای افزودن عکس به پروفایل حتما باید این دو دسترسی صادر شده باشد پس این خود کاربر است که باید تصمیم بگیرد به چه برنامه ای اعتماد کند و به چه برنامه ای اعتماد نکند.

پرمیشن یافتن مختصات دقیق کاربر

این permission جهت یافتن مختصات دقیق کاربر استفاده می شود و نیاز به دریافت اجازه کاربر در درون برنامه دارد و با وجود پرمیشن اینترنت و فعال بودن GPS میتواند مختصات دستگاه را ارسال نماید.

لازم به ذکر است GPS به صورت خودکار و با کد برنامه هرگز فعال نمی شود و فقط خود کاربر می تواند آن را فعال و غیر فعال کند.

پرمیشن یافتن مختصات تقریبی کاربر

این permission کاملا مانند پرمیشن قبلی می باشد ولی مختصات دستگاه را به صورت تقریبی پیدا می کند.

پرمیشن دفترچه تلفن

این permission به برنامه اجازه می دهد که به شماره مخاطبان دستگاه دسترسی داشته باشد و پرمیشن متداولی به حساب نمی آید و با وجود پرمیشن اینترنت این اطلاعات می تواند به تبادل گذاشته شود و برای فعال شدن این پرمیشن کاربر در درون برنامه باید آن را تایید نماید.

برای مثال این پرمیشن در نرم افزار های چت مورد استفاده فرار می گیرد و وجود آن در یک برنامه آموزش آشپزی غیر منطقی می باشد.

پرمیشن خواندن پیامک

این permission اجازه دسترسی به خواندن SMS را صادر می کند و معمولا در برنامه ها برای دریافت کد فعال سازی از طریق SMS استفاده می شد که به دلیل غیر ایمن بودن و ایجاد شک و شبهه برنامه ها کمتر از این پرمیشن برای این امر استفاده می کنند و خود کاربر کد را وارد می کند زیرا با این پرمیشن برنامه به تمامی SMS های موجود در دستگاه دسترسی پیدا می کند و البته برای فعال سازی این دسترسی باید کاربر در برنامه این اجازه را صادر کند.

در بعضی از نرم افزار های حسابداری شخصی این دسترسی از شما خواسته می شود که وضعیت حساب شما از روی پیامک های بانک اتوماتیک به روز رسانی می شود. اما این موضوع را مد نظر داشته باشید که این نرم افزار ها به تمام پیامک های شما دسترسی دارند